De eerste ster

Consumptie

Winteravondwandeling

Zonder titel

Blond, blauwe ogen en goed gevormd

Herfstzee

Achtergelaten

Regendruppels

Kijken

Skatetocht langs de Zegge

afstand: 18 km
moeilijkheidsgraad: ☻☻☻☻☻
wegligging: ☻☻☻☻☻
hindernissen: boomwortels, kasseien, zand
soort weg: 40% autovrij, 90% rustige wegen


Grotere kaart weergeven

De schoonheid van verval

Foto's nemen in verlaten gebouwen noemt men urban exploration, wat dan afgekort wordt tot urbex of gewoon urban, wat 'stedelijk' betekent. En dat is een beetje raar, want de meeste van die verlaten gebouwen staan juist ver buiten de stadskernen.


Het is fotografie met dat beetje extra: binnendringen in plaatsen waartoe je geen toegang hebt en de spanning die daarbij hoort. Leg aan de blauwe vrienden maar eens uit dat je geen kwade bedoelingen had.


Dat is ook zo, want net zoals bij natuurfotografie geldt hier ook een strikte deontologie die zegt dat niets vernield mag worden om een foto te maken. Wat zich hier dan vertaalt in "neem alleen foto's mee en laat enkel voetsporen achter".


Binnen raken wordt dan meteen de grootste uitdaging. Bij dit verlaten Brits militair kamp kwam het er dus op neer om de omheining te volgen in de hoop dat ergens een plaats was waar je door de prikkeldraad kon. Zo waren er wel meerdere. ;-)


De hele reeks foto's kan je hier vinden.

IFSA competitie in Brussel

Dit weekend ging een IFSA wereldkampioenschap freestyle slalom en freejump voor de eerste keer in België door. Het werd georganiseerd door Ganza Roller in de - ontdooide ;-) - Poseidon ijspiste in Brussel.

Aangezien mijn skateniveau belange niet hoog genoeg ligt om hieraan mee te doen - en eigenlijk vooral omdat ik competitie echt maar niks vind - heb ik het fototoestel eens meegenomen in plaats van de skates.


(Klik op de foto voor meer beelden)

Het merendeel van de foto's heb ik genomen met de Sigma 150mm f/2.8 macro. Blijkbaar is deze lens naast macrofotografie ook zeer geschikt voor sportfotografie en portretten .. een aangename verrassing. Door de lange brandpuntsafstand kon ik ver van de skaters blijven en de grote diafragma-opening kwam goed van pas in de slechte lichtomstandigheden van de half-overdekte locatie, dit leverde bovendien ook een mooie kleine scherptediepte op.

Eerste "echte" macro foto's

Gisteren ben ik voor de allereerste keer foto's gaan nemen met een echte 1:1 macro-lens. Het is een mooie wereld die macro-wereld! Alleen al erin rondkijken door zo'n macro-lens is zeer de moeite waard; je kan je uren amuseren op slechts een vierkante meter natuur.



Maar foto's nemen vond ik er heel moeilijk! Om bewegingsonscherpte te voorkomen, had ik snellere sluitertijden nodig dan normaal (= in niet-macro omstandigheden met dezelfde brandpuntsafstand). Misschien was dit zo omdat het in sommige houdingen nogal moeilijk is om niet te bibberen? Ook een goede scherptediepte kiezen vond ik niet zo voor de hand liggend; dikwijls was het kiezen tussen een mooie zachte achtergrond of het onderwerp volledig scherp.



Het scherpstellen zelf was ook niet gemakkelijk! Om te beginnen moest ik het onderwerp gewoon al vinden: een halve cm ernaast scherp gesteld en het was al helemaal niet meer te zien. Bovendien had de autofocus het dikwijls lastig als er veel kleine dingen op enkele mm afstand van elkaar in beeld waren: manueel scherpstellen ging meestal een pak beter.

Kiekjes van diertjes

Vorige zondag ben ik samen met Evy naar de Zoo van Antwerpen geweest. Niet om aan leedvermaak te doen, maar om wat te oefenen op fotootjes van dieren maken. Dierentuinen geven me zo'n dubbel gevoel. Langs de ene kant is het zo triest dat de beestjes van hun vrijheid beroofd zijn, maar langs de andere kant zijn ze niet zo mensenschuw en kan je rustig oefenen. Het was een betrokken dag en veel dieren zaten ook binnen. Dat betekent dus heel slechte lichtomstandigheden, wat de uitdaging wat groter maakte. Er zijn toch wel een paar foto's uitgekomen waar ik tevreden over ben.


(Klik op de foto voor meer beelden!)
In de zoo zitten ook een hele hoop inheemse vogels die een zaadje proberen mee te pikken van het voedsel dat elke dag aan de dieren gegeven wordt. Deze waterhoen was er daar 1 van.


(Klik op de foto voor meer beelden!)
In het laatste album zitten ook nog 2 foto's van een strandloper en een steenloper die ik genomen heb tijdens onze laatste strandwandeling op 30 december.

Met deze reeks foto's ben ik ook maar eens begonnen met een handtekening op elke foto te plaatsen. Ik heb ze zo klein mogelijk gehouden opdat ze het beeld niet te hard zou verstoren; van die grote watermerken zijn zo yuckie.

Macro: deel 2

In mijn vorige macro post vermelde ik dat de scherpte van macro-opnames een moeilijk punt is. Ondertussen heb ik hier al wat vorderingen in gemaakt. Een foto is scherp wanneer op de juiste plaats scherp gesteld is en wanneer de camera en het onderwerp tijdens het nemen van de foto niet bewegen.

Scherpstellen gebeurt manueel omdat er te weinig licht is om AF te gebruiken. Bij macro's is het gemakkelijker om scherp te stellen door de camera verder weg of dichter bij het onderwerp te bewegen, dan de scherpstelring te gebruiken. Met de ring kan je gewoonweg niet nauwkeurig genoeg werken.

Een nog belangrijker probleem bleek het bewegen van de camera (en lens) te zijn. Alleen al door het opklappen van de spiegel trilde de camera en de lens zodanig mee dat het onscherpte veroorzaakte. Als je een onderwerp van slechts 1 a 5 mm groot in beeld brengt, is immers de geringste beweging van de camera enorm zichtbaar in het beeld. Gewoon de camera aanraken zorgt al voor een enorme trilling. De volgende maatregels kwamen de scherpte van het beeld veel ten goede:

• Niet gewoon afdrukken, maar de timerfunctie gebruiken.
• De camera en de lens samen ondersteunen (bvb. op een boek): een budgetlens zoals de mijne is niet al te stevig gebouwd en trilt blijkbaar mee bij het opklappen van de spiegel.
  
• Mirror-lockup gebruiken: zo wordt de foto pas genomen nadat de trillingen door het opklappen van de spiegel verdwenen zijn.
• Het gebruik van een betere lens als voorzetlens. Vaderlief had nog een (heel) oude Minolta 50mm F/1.7 die ik hiervoor kan gebruiken, en die doet het heel goed. :-)

Een fotografie-post kan natuurlijk niet zonder een paar foto's, dus hier zijn er een paar.

Het befaamde 1 eurocent muntstuk, deze keer wat minder uitvergroot:


Detail van een peperbolletje:


Ooit al oog in oog gestaan met een mug?


(Raar he? Er zitten hier dus nog wel degelijk muggen in januari?! Ze steken gelukkig wel niet meer, ze zitten daar gewoon tam tegen de muur.)

Zeitgeist

Bekijk het eens op een andere manier ...

http://zeitgeistmovie.com/

of rechtstreeks op google video:

Zeitgeist @ google video