In mijn
vorige macro post vermelde ik dat de scherpte van macro-opnames een moeilijk punt is. Ondertussen heb ik hier al wat vorderingen in gemaakt. Een foto is scherp wanneer op de juiste plaats scherp gesteld is en wanneer de camera en het onderwerp tijdens het nemen van de foto niet bewegen.
Scherpstellen gebeurt manueel omdat er te weinig licht is om AF te gebruiken. Bij macro's is het gemakkelijker om scherp te stellen door de camera verder weg of dichter bij het onderwerp te bewegen, dan de scherpstelring te gebruiken. Met de ring kan je gewoonweg niet nauwkeurig genoeg werken.
Een nog belangrijker probleem bleek het bewegen van de camera (en lens) te zijn. Alleen al door het opklappen van de spiegel trilde de camera en de lens zodanig mee dat het onscherpte veroorzaakte. Als je een onderwerp van slechts 1 a 5 mm groot in beeld brengt, is immers de geringste beweging van de camera enorm zichtbaar in het beeld. Gewoon de camera aanraken zorgt al voor een enorme trilling. De volgende maatregels kwamen de scherpte van het beeld veel ten goede:
- Niet gewoon afdrukken, maar de timerfunctie gebruiken.
- De camera en de lens samen ondersteunen (bvb. op een boek): een budgetlens zoals de mijne is niet al te stevig gebouwd en trilt blijkbaar mee bij het opklappen van de spiegel.
- Mirror-lockup gebruiken: zo wordt de foto pas genomen nadat de trillingen door het opklappen van de spiegel verdwenen zijn.
- Het gebruik van een betere lens als voorzetlens. Vaderlief had nog een (heel) oude Minolta 50mm F/1.7 die ik hiervoor kan gebruiken, en die doet het heel goed. :-)
Een fotografie-post kan natuurlijk niet zonder een paar foto's, dus hier zijn er een paar.
Het befaamde 1 eurocent muntstuk, deze keer wat minder uitvergroot:
Detail van een peperbolletje:
Ooit al oog in oog gestaan met een mug?
(Raar he? Er zitten hier dus nog wel degelijk muggen in januari?! Ze steken gelukkig wel niet meer, ze zitten daar gewoon tam tegen de muur.)
