Door kleine foutjes in camera en/of lens kan het gebeuren dat een DSLR foto's produceert die scherp zijn voor het punt waarop je scherpstelde (front-focus) of scherp achter het punt waarop je scherpstelde (back-focus). Meestal is de oorzaak van die situaties echter de gebruiker; een kleine beweging vlak voor het afdrukken, kan bvb. al als gevolg hebben dat de autofocus op een ander punt dan bedoeld scherpstelt. Te weinig licht is ook vaak een oorzaak voor scherpstelproblemen.
Maar natuurlijk wil je zeker weten of je geliefkoosde fototoestel niet aan front- of back-focus lijdt. Dat kan je doen met deze focus test chart. Je leest best wel eerst aandachtig de gebruikersinstructies. Gelukkig heeft mijn toestel hiermee geen problemen.
maandag 26 november 2007
Snowboardonderhoud: slijpen en waxen
Het belag van een snowboard is gemaakt van een poreus materiaal dat doordrenkt wordt met wax om uitdrogen te voorkomen. Een snowboard droogt niet alleen uit door gebruik, maar ook tijdens de opslag tijdens de zomermaanden. Daarom moet het niet alleen gewaxt worden na gebruik, maar ook na de zomer, wanneer het lang in een hoekje gestaan heeft.
De metalen rand van het snowboard moet voldoende scherp zijn. Als die te bot is, heb je geen grip meer wanneer de piste wat harder ligt.
Omdat het sneeuwseizoen er weer aankomt en ik elk jaar opnieuw weer diep moet nadenken "hoe ging dat nu ook alweer?": ziehier een kleine howto. Volgend jaar heb ik er veel aan en hopelijk heb jij er nu wat aan. Nog even opmerken dat herstellingen - opvullen van krassen - niet beschreven worden, eenvoudigweg omdat dat tot nog toe niet nodig is geweest op mijn plankje.
Zoek een plaats waar de vloer vuil mag worden (garage, kelder, ...) en gebruik twee schragen om het snowboard op te leggen. Ik leg ook altijd een paar doeken op de schragen om te voorkomen dat het snowboard bekrast wordt. In de handel zijn ook speciale snowboardklemmen te verkrijgen; een stel schragen werkt echter even goed.
We beginnen allereerst met de bindingen van het snowboard te halen. Noteer eventueel de stand waarin ze gemonteerd zijn, zodat je die straks nog weet wanneer je ze terug plaatst. Als je de bindingen erop laat, zitten die in de weg bij het slijpen en kan er wax op druipen bij het waxen - en het is gewoonweg vervelend om die druppeltjes achteraf weer weg te prutsen.
En dan gaan we (eventueel) slijpen. Eerst controleren we of de randen al niet scherp genoeg zijn. Dit doen we met een vingernagel; als de rand wat van je nagel schraapt (zie foto), is hij scherp genoeg. Indien niet moet de rand bijgeslepen worden. Dit doe je met een speciaal daarvoor gemaakt slijpgereedschap. Hierin kan je een vijltje op 2 manieren plaatsen om de zijkant en de onderkant van de metalen rand te slijpen. (zie foto's) Slijpen doe je met lange bewegingen. Je moet hierbij voelen dat de vijl "pakt", anders heeft het geen effect. Na het slijpen kan je opnieuw met je vingernagel controleren of de randen scherp genoeg zijn.
Na het slijpen plak ik de rand van het snowboard af met schildersafplaktape. Ik doe dit omdat bij het waxen er dikwijls wax over de randen druipt, en het is enorm vervelend om die er achteraf weer te moeten afprutsen. De afplaktape eraf trekken daarentegen is een werkje van niks.
Om te waxen heb je een strijkijzer nodig. Je koopt er best 1 speciaal gemaakt voor het waxen van wintersportmateriaal en met temperatuuraanduiding. Verschillende soorten wax hebben een verschillende temperatuur nodig. Voor de all-in-one wax die ik gebruikt, moet het strijkijzer 130 graden warm zijn.
Ik wax het snowboard tweemaal. Een eerste keer om het schoon te maken en een tweede keer om de finale wax aan te brengen.
Als het strijkijzer op temperatuur is, kan je beginnen met de wax aan te brengen. Hiervoor houdt je het waxstaafje tegen het strijkijzer en laat je de gesmolten wax verspreid over het snowboard druppelen. Je hoeft zeker niet te veel wax te gebruiken; ik gebruik ongeveer 1 blokje van het waxstaafje per keer.
En dan gaan we strijken. Maak kleine cirkelvormige bewegingen en ga zo 2 of 3 keer over het hele snowboard. Door de warmte gaan de poriën van het belag open en smelt de wax. Hierdoor kan de wax in de poriën dringen en komt het vuil dat in de poriën zit bovendrijven. Zorg dat je grondig op elke plaats geweest bent, ook op de randen.
Wanneer je hiermee klaar bent, laat je het snowboard afkoelen. Een kwartiertje volstaat hiervoor meestal. Dan gaan we met een plastic schraper de uitgeharde wax opnieuw van het snowboard schrapen. Dit doen we van de achterkant van het snowboard naar de voorkant toe. Samen met de wax, verdwijnt hiermee ook het vuil van het snowboard.
De plastic schraper heeft in 1 van de hoekjes een uitsparing. Deze kan je gebruiken om de wax van de randen van het snowboard af te schrapen.
Dit is het resultaat na het schrapen.
Nu herhalen we heel de waxprocedure opnieuw: wax aanbrengen, strijken, laten afkoelen en schrapen. Bij de tweede waxbeurt zal er heel wat minder vuil loskomen.
Na het afschrapen van de tweede waxbeurt, wordt het snowboard geborsteld. Ook hiervoor wordt speciaal gereedschap verkocht: ik heb hiervoor een borstel met nylon haren. Het afborstelen doe je in lange halen van de voorkant naar de achterkant toe (zeker niet dwars!). Door het borstelen verwijder je de laatste overbodige wax en komen er dunne lange krassen in de - ondertussen flinterdunne - waxlaag. Hierdoor glijdt het snowboard veel beter door de sneeuw.
Nu ziet de onderkant van het snowboard er opnieuw als nieuw uit. Enkel nog de afplaktape verwijderen en de bindingen er terug opzetten en het snowboard is klaar voor de sneeuw.
De metalen rand van het snowboard moet voldoende scherp zijn. Als die te bot is, heb je geen grip meer wanneer de piste wat harder ligt.
Omdat het sneeuwseizoen er weer aankomt en ik elk jaar opnieuw weer diep moet nadenken "hoe ging dat nu ook alweer?": ziehier een kleine howto. Volgend jaar heb ik er veel aan en hopelijk heb jij er nu wat aan. Nog even opmerken dat herstellingen - opvullen van krassen - niet beschreven worden, eenvoudigweg omdat dat tot nog toe niet nodig is geweest op mijn plankje.
Zoek een plaats waar de vloer vuil mag worden (garage, kelder, ...) en gebruik twee schragen om het snowboard op te leggen. Ik leg ook altijd een paar doeken op de schragen om te voorkomen dat het snowboard bekrast wordt. In de handel zijn ook speciale snowboardklemmen te verkrijgen; een stel schragen werkt echter even goed.
We beginnen allereerst met de bindingen van het snowboard te halen. Noteer eventueel de stand waarin ze gemonteerd zijn, zodat je die straks nog weet wanneer je ze terug plaatst. Als je de bindingen erop laat, zitten die in de weg bij het slijpen en kan er wax op druipen bij het waxen - en het is gewoonweg vervelend om die druppeltjes achteraf weer weg te prutsen.
En dan gaan we (eventueel) slijpen. Eerst controleren we of de randen al niet scherp genoeg zijn. Dit doen we met een vingernagel; als de rand wat van je nagel schraapt (zie foto), is hij scherp genoeg. Indien niet moet de rand bijgeslepen worden. Dit doe je met een speciaal daarvoor gemaakt slijpgereedschap. Hierin kan je een vijltje op 2 manieren plaatsen om de zijkant en de onderkant van de metalen rand te slijpen. (zie foto's) Slijpen doe je met lange bewegingen. Je moet hierbij voelen dat de vijl "pakt", anders heeft het geen effect. Na het slijpen kan je opnieuw met je vingernagel controleren of de randen scherp genoeg zijn.
Na het slijpen plak ik de rand van het snowboard af met schildersafplaktape. Ik doe dit omdat bij het waxen er dikwijls wax over de randen druipt, en het is enorm vervelend om die er achteraf weer te moeten afprutsen. De afplaktape eraf trekken daarentegen is een werkje van niks.
Om te waxen heb je een strijkijzer nodig. Je koopt er best 1 speciaal gemaakt voor het waxen van wintersportmateriaal en met temperatuuraanduiding. Verschillende soorten wax hebben een verschillende temperatuur nodig. Voor de all-in-one wax die ik gebruikt, moet het strijkijzer 130 graden warm zijn.
Ik wax het snowboard tweemaal. Een eerste keer om het schoon te maken en een tweede keer om de finale wax aan te brengen.
Als het strijkijzer op temperatuur is, kan je beginnen met de wax aan te brengen. Hiervoor houdt je het waxstaafje tegen het strijkijzer en laat je de gesmolten wax verspreid over het snowboard druppelen. Je hoeft zeker niet te veel wax te gebruiken; ik gebruik ongeveer 1 blokje van het waxstaafje per keer.
En dan gaan we strijken. Maak kleine cirkelvormige bewegingen en ga zo 2 of 3 keer over het hele snowboard. Door de warmte gaan de poriën van het belag open en smelt de wax. Hierdoor kan de wax in de poriën dringen en komt het vuil dat in de poriën zit bovendrijven. Zorg dat je grondig op elke plaats geweest bent, ook op de randen.
Wanneer je hiermee klaar bent, laat je het snowboard afkoelen. Een kwartiertje volstaat hiervoor meestal. Dan gaan we met een plastic schraper de uitgeharde wax opnieuw van het snowboard schrapen. Dit doen we van de achterkant van het snowboard naar de voorkant toe. Samen met de wax, verdwijnt hiermee ook het vuil van het snowboard.
De plastic schraper heeft in 1 van de hoekjes een uitsparing. Deze kan je gebruiken om de wax van de randen van het snowboard af te schrapen.
Dit is het resultaat na het schrapen.
Nu herhalen we heel de waxprocedure opnieuw: wax aanbrengen, strijken, laten afkoelen en schrapen. Bij de tweede waxbeurt zal er heel wat minder vuil loskomen.
Na het afschrapen van de tweede waxbeurt, wordt het snowboard geborsteld. Ook hiervoor wordt speciaal gereedschap verkocht: ik heb hiervoor een borstel met nylon haren. Het afborstelen doe je in lange halen van de voorkant naar de achterkant toe (zeker niet dwars!). Door het borstelen verwijder je de laatste overbodige wax en komen er dunne lange krassen in de - ondertussen flinterdunne - waxlaag. Hierdoor glijdt het snowboard veel beter door de sneeuw.
Nu ziet de onderkant van het snowboard er opnieuw als nieuw uit. Enkel nog de afplaktape verwijderen en de bindingen er terug opzetten en het snowboard is klaar voor de sneeuw.
Labels:
doe-het-zelf,
howto,
snowboard
zondag 25 november 2007
Boswandeling
Wat doe je op een miezerige herfstzondag? Juist: een boswandeling! Een paar boterhammekes met choco en een fles water in de rugzak en weg waren we. Onderweg werden we een paar keer getrakteerd op een verkwiekend buitje. Hier en daar wat door de modder ploeteren en na een 14 km terug thuis lekker genieten van een warm soepje. Meer moet dat niet zijn. Dit is ongeveer het traject dat door Snepkensvijver en de Witte Bergen loopt.
Grotere kaart weergeven
Grotere kaart weergeven
zaterdag 24 november 2007
23
Gisterenavond was ik in de Effenaar in Eindhoven voor een optreden van Welle: erdball. Het moet ongeveer in 2000 geweest zijn dat zij er ook waren op het "feest" (zoals de hollanders het noemen) in Doornroosje in Nijmegen, waar ik kennis maakte met het fenomeen gothic. Het was toen een hele nieuwe wereld die voor me openging: er zijn mensen die nog gekker zijn dan ik, en ze komen vooral uit Duitsland en lopen rond in Holland. Later kwam het besef dat die "gekte" - hoewel nog altijd een afscherming - dichter aanleunt bij de werkelijkheid en hoe mensen echt zijn, dan het doodsaaie toneel van het alledaagse leven.
Nuja, dat ik hun oeuvre al 7 jaar niet meer gevolgd had, was niet zo erg. Hun show was even strak en grondig voorbereid als weleer. Je mag ook niet te veel verandering verwachten van een groep die zogenaamd perfecte producten uit de jaren '80 verheerlijkt. De commodore 64 kreeg uiteraard de hoofdrol, maar ook de walkman en de (oudere) super 8 kwamen aan bod. Op het podium zagen we 2 mannen in strak maatpak en 2 vrouwen die rechtstreeks uit the Stepford Wives leken te komen. Het publiek bestond voornamelijk uit goths, maar ook een aantal dreuzels en - grappig - een bende commodore 64 nerds.
Twee uur nachtelijke snelweg en een beetje verloren rijden in Eindhoven: het was het zeker waard om nog eens even in de "perfecte" wereld van Welle: erdball rond te lopen.
Nuja, dat ik hun oeuvre al 7 jaar niet meer gevolgd had, was niet zo erg. Hun show was even strak en grondig voorbereid als weleer. Je mag ook niet te veel verandering verwachten van een groep die zogenaamd perfecte producten uit de jaren '80 verheerlijkt. De commodore 64 kreeg uiteraard de hoofdrol, maar ook de walkman en de (oudere) super 8 kwamen aan bod. Op het podium zagen we 2 mannen in strak maatpak en 2 vrouwen die rechtstreeks uit the Stepford Wives leken te komen. Het publiek bestond voornamelijk uit goths, maar ook een aantal dreuzels en - grappig - een bende commodore 64 nerds.
Twee uur nachtelijke snelweg en een beetje verloren rijden in Eindhoven: het was het zeker waard om nog eens even in de "perfecte" wereld van Welle: erdball rond te lopen.
Labels:
muziek
zaterdag 17 november 2007
High-key (?)
High-key foto's zijn foto's die bewust (soms extreem) overbelicht zijn. In de digitale wereld kan je dit effect nabootsen in de nabewerking. Met andere woorden: je kan van een gewone foto een high-key versie maken. Kort uitgelegd komt het op 3 stappen neer: omzetten naar zwart-wit, overbelichten met behulp van curves en tenslotte afwerken met de burn- en dodgetools. Bij deze dus mijn eerste high-key foto door middel van dit soort nabewerking:
Een beetje meer uitleg bij de drie stappen:
Omzetten naar zwart-wit Dit doe je in dit geval best met behulp van de channel mixer. Daarbij kijk je op voorhand naar elk kanaal (rood-groen-blauw) apart en let je erop waar de details die je wil overhouden er het best doorkomen. Dit kanaal druk je het meeste door met de channel mixer.
Overbelichten met behulp van curves Zorg dat je curve altijd een S-vorm heeft. Als je dit niet doet, krijg je dikwijls (heel) onnatuurlijke kleurtransformaties. Tenzij je dit juist nastreeft, zijn die te vermijden. In deze stap is het niet zo erg dat delen die je wil accentueren wat te licht worden en dat delen die je in het wit wil laten verdwijnen nog wat doorkomen.
Afwerken met burn- en dodgetools Tenslotte kan je het contrast van de delen die je wil accentueren lokaal wat verhogen met de burntool. Delen die je wil laten verdwijnen in het wit en die toch nog wat doorkomen, kan je dan weer doen verdwijnen met de dodgetool.
Tutorials met beeld-voorbeelden zijn er met massa's. Voorbeelden hiervan vind je hier, hier en hier.
De volgende uitdaging is nu om een échte high-key opname te maken: zo'n foto rechtstreeks uit het fototoestel krijgen ...
update: Het is niet helemaal terecht om deze foto "high key" te noemen. Zoals uit deze discussie bleek. Vandaar het vraagtekentje in de titel. Het blijft hoe dan ook een plezante bewerking.
Een beetje meer uitleg bij de drie stappen:
Omzetten naar zwart-wit Dit doe je in dit geval best met behulp van de channel mixer. Daarbij kijk je op voorhand naar elk kanaal (rood-groen-blauw) apart en let je erop waar de details die je wil overhouden er het best doorkomen. Dit kanaal druk je het meeste door met de channel mixer.
Overbelichten met behulp van curves Zorg dat je curve altijd een S-vorm heeft. Als je dit niet doet, krijg je dikwijls (heel) onnatuurlijke kleurtransformaties. Tenzij je dit juist nastreeft, zijn die te vermijden. In deze stap is het niet zo erg dat delen die je wil accentueren wat te licht worden en dat delen die je in het wit wil laten verdwijnen nog wat doorkomen.
Afwerken met burn- en dodgetools Tenslotte kan je het contrast van de delen die je wil accentueren lokaal wat verhogen met de burntool. Delen die je wil laten verdwijnen in het wit en die toch nog wat doorkomen, kan je dan weer doen verdwijnen met de dodgetool.
Tutorials met beeld-voorbeelden zijn er met massa's. Voorbeelden hiervan vind je hier, hier en hier.
De volgende uitdaging is nu om een échte high-key opname te maken: zo'n foto rechtstreeks uit het fototoestel krijgen ...
update: Het is niet helemaal terecht om deze foto "high key" te noemen. Zoals uit deze discussie bleek. Vandaar het vraagtekentje in de titel. Het blijft hoe dan ook een plezante bewerking.
Labels:
fotografie,
howto
Kleine beer
Het was lang geleden, maar maandagavond was het zo helder dat ik de kleine beer nog eens volledig met het blote oog kon waarnemen. Meestal zie je er slechts de drie helderste sterren van: de poolster en de 2 aan het andere uiteinde van het sterrenbeeld.
Als ze al met het blote oog te zien zijn, moeten ze met een voldoende lange belichtingstijd zeker op foto vast te leggen zijn. Zodoende: statiefje installeren, fototoestel op hoge ISO-waarde instellen, lange sluitertijd, focus op oneindig en ... daar liep het mis. De focusring op mijn lens heeft geen afstandsmarkeringen. Dus draaide ik hem tot op het einde, in de veronderstelling dat dit oneindig zou zijn. Het resultaat: een foto vol wazige schijfjes. Blijkbaar kan je voorbij oneindig scherpstellen. Uiterst vervelend als je juist op oneindig wil scherpstellen, zonder gebruik van autofocus wel te verstaan; daarvoor is de nachtelijke hemel immers veel te donker. Op het zicht scherpstellen was ook geen optie; door de zoeker zag ik niets: de lens slorpte te veel licht op - zelfs met het diafragma helemaal open - om ook maar iets van de nachtelijke hemel waar te nemen. Na wat proberen is er toch nog een foto met aanvaardbare scherpte uitgekomen.
De kleine beer, vastgelegd in mijn achtertuin. Op de foto staan ook heel wat sterren die met het blote oog niet te zien waren.
Na wat opzoek- en navraagwerk, bleek dat het normaal is dat de focusring bij autofocuslenzen tot voorbij oneindig kan. Er worden daarvoor verschillende redenen aangehaald: om het verschil in de exacte focuspositie bij temperatuursverschillen te kunnen compenseren, om productietoleranties op te vangen en om de scherpstelmotor en overbrenging bewegingen tot op de aanslag te besparen. Dat klinkt allemaal zeer aanvaardbaar, maar het blijft toch een vervelend iets in die ene situatie waar je juist bewust exact op oneindig wil scherpstellen.
Als ze al met het blote oog te zien zijn, moeten ze met een voldoende lange belichtingstijd zeker op foto vast te leggen zijn. Zodoende: statiefje installeren, fototoestel op hoge ISO-waarde instellen, lange sluitertijd, focus op oneindig en ... daar liep het mis. De focusring op mijn lens heeft geen afstandsmarkeringen. Dus draaide ik hem tot op het einde, in de veronderstelling dat dit oneindig zou zijn. Het resultaat: een foto vol wazige schijfjes. Blijkbaar kan je voorbij oneindig scherpstellen. Uiterst vervelend als je juist op oneindig wil scherpstellen, zonder gebruik van autofocus wel te verstaan; daarvoor is de nachtelijke hemel immers veel te donker. Op het zicht scherpstellen was ook geen optie; door de zoeker zag ik niets: de lens slorpte te veel licht op - zelfs met het diafragma helemaal open - om ook maar iets van de nachtelijke hemel waar te nemen. Na wat proberen is er toch nog een foto met aanvaardbare scherpte uitgekomen.
De kleine beer, vastgelegd in mijn achtertuin. Op de foto staan ook heel wat sterren die met het blote oog niet te zien waren.
Na wat opzoek- en navraagwerk, bleek dat het normaal is dat de focusring bij autofocuslenzen tot voorbij oneindig kan. Er worden daarvoor verschillende redenen aangehaald: om het verschil in de exacte focuspositie bij temperatuursverschillen te kunnen compenseren, om productietoleranties op te vangen en om de scherpstelmotor en overbrenging bewegingen tot op de aanslag te besparen. Dat klinkt allemaal zeer aanvaardbaar, maar het blijft toch een vervelend iets in die ene situatie waar je juist bewust exact op oneindig wil scherpstellen.
Labels:
fotografie
Slalomsessie
Vandaag was er - zoals aangekondigd op conecrazy.be - een slalom skating sessie in een sportzaaltje in Diepenbeek. Man man, wat een zalig vloertje was dat daar! Even vlak als polierbeton, de grip van asfalt en de impact van linoleum bij een val. Daar gaan ze ons meer zien!
Labels:
inline skaten
donderdag 1 november 2007
Labelwolk
Zie je de labelwolk aan de rechterkant? Momenteel staat er nog niet zo veel in mijn blog, waardoor je het coole ervan nog niet zo goed kan zien. De labelwolk geeft alle labels in een blog weer, maar varieert de grootte en de kleur van de letters naargelang hoeveel het label in de blog voorkomt. Massa's cool toch? Hoe je zo'n ding aan de praat krijgt, vind je op de blog van phydeaux3.
Labels:
blog
Tochtje rondom Olen
Vandaag heb ik een traject van een 25-tal km rondom Olen uitgestippeld. Het loopt grotendeels langs autovrije wegen. Omdat op 1 november veel mensen bij familie of op het kerkhof zijn, was het op de andere wegen heel rustig. Op enkele stukken lagen er heel wat bladeren op de weg (herfst he). Daar was het soms wel een beetje glad. Kortom: een rustige herfstskatetocht.
Grotere kaart weergeven
Grotere kaart weergeven
Labels:
inline skaten,
route
Abonneren op:
Posts (Atom)